Πράγα - Ροδόλφος Β'

Αν ο Κάρολος Δ’ ήταν ο Πατέρας των Τσέχων τότε σίγουρα ο Ροδόλφος Β’ ήταν το πιο γνήσιο από τα τέκνα του! Ένας από τους πιο γνωστούς βασιλιάδες της Τσεχίας αλλά σίγουρα ο πιο ιδιότροπος από όλους.

Ήταν ένας άνθρωπος με πολλές προσωπικότητες, ελαφρώς παράφρων ώρες – ώρες, εύπιστο κορόιδο για κάθε τσαρλατάνο που του πουλούσε φούμαρα αλλά και υπομονετικός μαικήνας των επιστημών στηρίζοντας τους δύο μεγαλύτερους αστρονόμους της εποχής του, τον Μπράχε και τον Κέπλερ.

Ο Ροδόλφος Β'

Γεννήθηκε το 1552 και σαν να ήθελε η μοίρα του να μας δείξει από την αρχή το ποιόν του, χάρη στην αλλοπρόσαλλη συνήθεια των Αψβούργων να παντρεύουν τα ξαδέρφια μεταξύ τους βρέθηκε και από την πλευρά της μητέρας αλλά και του πατέρα του να είναι εγγονός της Ιωάννας της Τρελής της Ισπανίας. Όταν ήταν 11 χρονών οι γονείς του τον έστειλαν στην Ισπανία στον θείο Φίλιππο Β’. Έμεινε στην ισπανική αυλή για 7 χρόνια και έμαθε όλες τις κακές συνήθειες που μάστιζαν την Ισπανική αυλή, μισαλλοδοξία, ίντριγκες, θρησκευτικός φανατισμός, επίδειξη πλούτου και φυσικά η Ιερά Εξέταση και οι συνεχείς φωτιές της. Όπως ήταν φυσικό σε ένα παιδί που από μικρό ήταν ονειροπόλο και ενδιαφέρονταν κυρίως για τη λογοτεχνία, τις τέχνες και τις επιστήμες αυτή η ατμόσφαιρα της Ισπανικής αυλής μόνο κακό θα μπορούσε να κάνει. Μετά από 8 χρόνια, που επέστρεψε στην οικογένεια του ήταν πλέον σωστός Ισπανός, έχοντας υιοθετήσει αρκετά ήθη και έθιμα της χώρας που μεγάλωσε αλλά οι εμπειρίες του εκεί τον είχαν κάνει πιο μοναχικό, ντροπαλό αλλά και μεγαλομανή απ’ ότι ήταν.

Ανέλαβε λοιπόν τη βασιλεία και έδειξε από την αρχή την τρέλα του. Ο Ροδόλφος είχε μία απίστευτη ψύχωση με τον χρόνο και φοβόταν τον θάνατο. Ήταν μανιώδεις συλλέκτης αλλά όχι ενός συγκεκριμένου είδους, δεν μάζευε ας πούμε ρολόγια, μάζευε τα πάντα! Τα αγαπημένα του ήταν τα φυλακτά από όλο τον κόσμο για να προστατευτεί από τον θάνατο αλλά πέρα από αυτά η συλλογή του περιείχε τα πιο τρελά πράγματα που μπορεί να φανταστεί κανείς. Επίσης, είχε λατρεία στις μινιατούρες, έφερνε τεχνίτες από όλη την Ευρώπη στην Πράγα για να του χαράξουν ό,τι τραβούσε η όρεξη του στις πιο περίεργες επιφάνειες, από μαργαριτάρια και κεχριμπάρι μέχρι τσόφλια καρυδιών, δόντια καρχαρία και πέτρες χολής!

Πορτραίτο του Ροδόλφου από τον
Αρτσιμπόλντο

Ήταν ένας μονάρχης ο οποίος ασχολούνταν κυρίως με τις τέχνες και την επιστήμη. Λίγα μεγάλα έργα έγιναν στην εποχή του αλλά η αλήθεια είναι πως τα μουσεία της Πράγας και της Βιέννης οφείλουν πολλά στη συλλογή του από έργα τέχνης. Ήταν ο άνθρωπος ο οποίος λίγο πολύ διαμόρφωσε το ιστορικό κέντρο της πόλης έτσι όπως το βλέπουμε σήμερα και πολλά κτίρια διατηρούνται από την εποχή του. Ήταν από τους μονάρχες που με τα ενδιαφέροντα τους, την προθυμία να υποστηρίξουν έρευνες αλχημιστών και αστρονόμων έβαλαν τις βάσεις για να φτάσουμε στον Διαφωτισμό. Όταν είχε τους χρυσοχόους-αλχημιστές-μάγους του οι οποίοι έκαναν διάφορα πειράματα προσπαθώντας να μετατρέψουν ευτελή μέταλλα σε χρυσό, φτάνοντας σε σημεία που η χημεία και η φυσική δεν είχαν ποτέ φτάσει δε μπορούμε να βλέπουμε μόνο τον παράφρονα ο οποίος ζητάει το αδύνατο αλλά και τον άνθρωπο ο οποίος μέσα από την τρέλα του βοηθάει αυτούς τους επιστήμονες της εποχής να βρουν νέους δρόμους στην επιστήμη μέσα από τον συνεχή πειραματισμό. Επίσης όπως και ο Κάρολος, έτσι και αυτός έφερε στην Πράγα μεγάλους ζωγράφους και συγγραφείς της εποχής του για να δημιουργήσουν αλλά και να διδάξουν στο πανεπιστήμιο της πόλης που στην εποχή του ήταν ένα από τα πιο ονομαστά στην Ευρώπη.

Όσο περνούσαν τα χρόνια η κατάσταση του Ροδόλφου ξέφευγε όλο και περισσότερο. Βυθιζόταν όλο και πιο συχνά στη μελαγχολία του και ουσιαστικά την κυβέρνηση του κράτους την είχαν στα χέρια τους οι αυλικοί με πρώτο και καλύτερο τον αυλάρχη Ρουμπφ. To 1599 ο Ροδόλφος υποψιάστηκε ότι ο Ρούμπφ ετοίμαζε πραξικόπημα εναντίων του και τον απέλυσε. Μετά τον προσέλαβε ξανά αλλά στο τέλος τον καταδίκασε στην αγαπημένη του τιμωρία για τους εχθρούς του, τον έκλεισε σε ένα κελί, στο υπόγειο του παλατιού και πέταξε το κλειδί, εκεί πέρασε ο πρώην αυλάρχης τα τελευταία μαρτυρικά χρόνια της ζωής του.



Το Χρυσό Σοκάκι των Αλχημιστών



Η κατάσταση όμως συνέχισε να χειροτερεύει. Η μελαγχολία έγινε κατάθλιψη η οποία εναλλάσσονταν με κρίσεις οργής. Το 1611 ο αδερφός ου Ματθαίος μάζεψε την οικογένεια και μίλησε για τους κινδύνους που υπήρχαν αν παρέμενε στην εξουσία ο Ροδόλφος. Ο σημαντικότερος από όλους ήταν η πιθανή επικράτηση των προτεσταντών και έτσι πήρε πάνω του την ηγεσία του οίκου. Στις 11.11.1611, 400 χρόνια και κάτι μέρες πριν δηλαδή, ο Ματθαίος με τον στρατό του είναι έξω από την πόλη και αναγκάζει τον Ροδόλφο να παραιτηθεί. Λίγο καιρό μετά το λιοντάρι του Ροδόλφου πεθαίνει πράγμα που σύμφωνα με έναν από τους χιλιάδες χρησμούς που είχε πάρει στη ζωή του σήμαινε και τον δικό του θάνατο. Τότε ξεκίνησε να πίνει και δεν σταμάτησε μέχρι που πέθανε λίγες μέρες αργότερα από υδρωπικία στις 20.1.1612. Η κηδεία του ήταν μεγαλοπρεπέστατη και όλη η πόλη τίμησε τον μονάρχη ο οποίος αντιπροσώπευε σε πολλά σημεία τον χαρακτήρα των Τσέχων, αγάπη για τη τέχνη αλλά και για το μυστήριο, τον αποκρυφισμό, την μαγεία, αλλά και υπομονετικός, εύπιστος, άνθρωπος με κατανόηση και απίστευτες μεταπτώσεις στις διαθέσεις του.

Όπως είπαμε, ο Ροδόλφος δεν άφησε πίσω του μεγάλα έργα, τα μεγάλα έργα της εποχής του τα έκαναν οι επιστήμονες, και ευτυχώς ο Ροδόλφος είχε δύο τεράστιους επιστήμονες στην αυλή του. Τον Τυχό Μπράχε και τον Γιοχάνες Κέπλερ τους οποίους θα γνωρίσουμε καλύτερα στη συνέχεια.