Ρώμη - Τα Χρόνια των Βασιλέων - Λεύκιος Ταρκύνιος Πρίσκος

Ο Λεύκιος Ταρκύνιος Πρίσκος ήταν Έλληνας, έτσι θα έλεγε ο Λιακόπουλος! Πιο κοντά στην αλήθεια θα ήταν να λέγαμε πως ήταν Ετρούσκος, μιας και γεννήθηκε στην Ταρκηνία της Ετρουρίας από μητέρα ντόπια, και είχε ελληνική καταγωγή αφού ο πατέρας του ήταν ένας Έλληνας μετανάστης από την Κόρινθο, ο Δημάρατος, ο οποίος είχε εγκατασταθεί από χρόνια στην περιοχή και έκανε εμπόριο. Είχε την τύχη να παντρευτεί μία πανέξυπνη γυναίκα (δεν ξέρω αν ήταν και όμορφη) η οποία έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στην ιστορία της Ρώμης την περίοδο εκείνη, Την Τανακύλλα. Για να επηρεάσεις όμως την ιστορία της Ρώμης πρέπει να ζήσεις εκεί. Έτσι λοιπόν, η πρώτη κίνηση την Τανακύλλας ήταν αυτή που κάνουν οι γυναίκες σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, κρεβατομουρμούρα! Και γκρίνια-γκρίνια, μουρμούρα-μουρμούρα το ζεύγος άφησε την Ταρκυνία και πήγε στη Ρώμη.

Ο Λεύκιος Ταρκήνιος Πρίσκος

Εκεί τα πράγματα πήγαν καλύτερα από ότι φανταζόταν η Τανακύλλα. Ο Ταρκήνιος έκανε μεγάλη εντύπωση στους Ρωμαίους αφού ήταν όμορφος, καλοντυμένος, μορφωμένος, πλούσιος και ανοιχτοχέρης ενώ ο μέσος Ρωμαίος ήταν ένας φτωχός και τσιφούτης αμόρφωτος χωριάτης και κέρδισε την εύνοια του Μάρκιου ο οποίος τον είχε προσλάβει για να φυλάει τα παιδιά του. Όταν ήρθε η ώρα (με το θάνατο του Μάρκιου) έβαλε τα μεγάλα μέσα. Λένε ότι ήταν ο πρώτος που δωροδόκησε για να εκλεγεί βασιλιάς και ο πρώτος που σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει τους πληβείους. Για το πρώτο να σας πω την αλήθεια διατηρώ τις επιφυλάξεις μου, το δεύτερο όμως είναι εύκολο να το δεχτούμε αφού την εποχή της εκλογής του Ταρκήνιου οι πληβείοι ήταν περισσότεροι από ποτέ οπότε άξιζε τον κόπο κάποιος να τους έχει με το μέρος του. Κάπως έτσι λοιπόν ανέλαβε την εξουσία. Και η πρώτη του δουλειά ήταν να αυξήσει τον αριθμό των Συγκλητικών κατά 100 διορίζοντας κάποιους φίλους του για να τον υποστηρίξουν στις δύσκολες στιγμές. Μεταξύ αυτών, αξίζει να αναφερθεί ήταν και ένας Οκταβιανός, απόγονος του οποίου ήταν ο μεγάλος κατακτητής Οκταβιανός Αύγουστος.

Ήταν ο πρώτος από τους εμπόρους βασιλιάδες πράγμα το οποίο σήμαινε θητεία με πολλούς πολέμους. Μέχρι τότε οι βασιλιάδες ήταν αγρότες και ο πληθυσμός της Ρώμης γενικότερα ήταν αγροτικός. Οι αγρότες συνήθως χάνουν από τον πόλεμο, αφήνουν τα χωράφια τους χωρίς φροντίδα όταν λείπουν στον πόλεμο, αν δεχτούν επίθεση καταστρέφονται όλα, υπάρχει πιθανότητα ήττας στον πόλεμο άρα και απώλεια όλης της περιουσίας τους, οπότε έστω και αν οι προηγούμενοι βασιλιάδες ήταν πολεμοχαρής αυτό ήταν σε σύγκριση με τον Νουμά, σε σύγκριση με τον Ταρκήνιο ήταν φιλειρηνιστές μέχρι εκεί που δεν πάει. Ο Ταρκήνιος ήταν έμπορος, και σε αντίθεση με τους αγρότες οι έμποροι που  κατοικούν στις πόλεων λίγα έχουν να χάσουν σε έναν πόλεμο αλλά πολλά να κερδίσουν. Έτσι λοιπόν, όπως βλέπουμε γενικότερα στην Ευρωπαϊκή ιστορία, όσο περισσότερο μαζεύονται οι άνθρωποι στις πόλεις τόσο μεγαλύτεροι είναι και οι πόλεμοι. Ο έμπορος σε καιρό πολέμου, έχει μεγάλο όφελος, ανεβαίνει η ζήτηση, ανεβαίνουν οι τιμές, υπάρχουν πολλές κρατικές παραγγελίες και βγάζει μεγάλο κέρδος. Σε περίπτωση νίκης στον πόλεμο έχει και νέες αγορές στις οποίες μπορεί να απευθυνθεί, σε περίπτωση ήττας, παίρνει τα χρήματα που μάζεψε στον καιρό του πολέμου και πάει σε άλλη πόλη. Έτσι λοιπόν σκεπτόμενος ο Ταρκήνιος έστηνε πολέμους με την παραμικρή ή και δίχως καμμία αφορμή.

Ο Ταρκήνιος σαν βασιλιάς άλλαξε και τα έθιμα της Ρώμης. Έφτιαξε παλάτι, είχε θρόνο, σκήπτρα, προσωπική φρουρά και έφερε πολλές γιορτές και έθιμα από την Ετρουρία όπου καταγόταν. Την θητεία την περιγράφουν κάποιοι ιστορικοί σαν το μεγάλο φαγοπότι! Έκανε συνεχώς πόλεμους που για να υποστηριχθούν χρειάζονταν όπλα και ρούχα για τους στρατιώτες τα οποία όμως δε τα έφτιαχνε όποιος και όποιος αλλά οι φίλοι-έμποροι του Ταρκήνιου που με τα λεφτά τους είχαν δωροδοκήσει για να ανέβει στην εξουσία. Οι αμοιβές τους για αυτές τις παραγγελίες ήταν σκανδαλώδεις και στράγγιζαν τα δημόσια ταμεία (μάλλον κάποιοι δικοί μας τον είχαν για πρότυπο τον Ταρκήνιο) αλλά όσο και να φώναζε η Σύγκλητος κανείς δε τολμούσε να καθαιρέσει τον βασιλιά μιας και πάντα είχε την υποστήριξη των πληβείων.



Αναπαράσταση του Circus Maximus (ο Μεγάλος Ιππόδρομος) από τα χρόνια της ακμής του.



Όπως συμβαίνει με όλους τους βασιλιάδες (αργότερα στην ιστορία τους συναντάμε σαν πρωθυπουργούς) μπορεί να δίνουν μίζες, να λαδώνουν, να είναι λαοπλάνοι αλλά κάνουν και κάποια έργα. Τα βασικότερα έργα της θητείας του ήταν ο μεγάλος αποχετευτικός αγωγός, ο οποίος κατάφερε να απαλλάξει την πόλη από τη βρόμα που υπήρχε τόσα χρόνια και ο ιππόδρομος για να προσφέρει θεάματα στον λαό. Επίσης έκανε αρκετά οχυρωματικά έργα με σημαντικότερο το τοίχος που ορθώθηκε για να προστατεύει την πόλη.




Το σημείο όπου βρισκόταν το Circus Maximus όπως είναι σήμερα.

 



Ο Ταρκήνιος κυβέρνησε για πολλά χρόνια αλλά και αυτός, όπως ήταν φυσικό δεν πέθανε από φυσικά αίτια. Μία μέρα του επιτέθηκαν 2 άνδρες και χτυπώντας τον με ένα τσεκούρι στο κεφάλι τον σκότωσαν. Οι δύο άνδρες που του επιτέθηκαν ήταν τα παιδιά του Άγκου Μάρκιου τα οποία περίμεναν για χρόνια τη στιγμή να διεκδικήσουν τον θρόνο του πατέρα τους και κάποιοι ιστορικοί λένε πως σε αυτή τους την πράξη είχαν και τις ευλογίες της Συγκλήτου που ποτέ δεν είδε με καλό μάτι τον Ταρκήνιο. Δε τα κατάφεραν όμως, ο Ταρκήνιος μπορεί να πέθανε αλλά χάρη στην παρέμβαση της Τανακύλλας ο επόμενος βασιλιάς ήταν Σέρβιος Τύλλιος Ταρκήνιος, ο θετός γιος του Ταρκήνιου ο οποίος πήγε στο παλάτι όταν ήταν παιδί σαν δούλος και έγινε βασιλιάς και μάλιστα μαζί με τον Νουμά ο καλύτερος βασιλιάς στην ιστορία της Ρώμης!